Егет кешене кыюлык бизи (Инша)
Ш. Камалның «Акчарлаклар» повестен укып чыккач, мин егетлек сыйфатлары турында уйландым. Чын егет кем ул? Соравыма җавапны повестьның үзеннән таптым да кебек. Минемчә, чын егет әсәрнең төп герое Гариф кебек булырга тиеш.
Гариф − мулла малае. Тормышы хәерчелектә үткән дип әйтәсем килми. Муллаларның тормышы начар булмагандыр, һәрбер мулла кебек, Гарифны да әтисе укыткан, әнисе бик нечкә күңелле хатын булган. Иренә беркайчан да каршы килмәгән. Ире эчеп кайтса да, тавышланса да, ул дәшми, «тавыш чыгармый, бер җирдә качып, әкрен генә елый...» Нечкә күңелле, йомшак һәм итагатьле, хискә бирелүчән булуы белән Гариф әнисенә охшаган. Кара күзләре, таза гәүдәсе әтисен хәтерләтә. Әтисенең муллалык «указы» алынуы, исерткечләр куллануы, авырып китүе, үләр алдыннан балалары белән берәм-берәм хушлашуы, башларыннан сыйпавы Гарифның күз алдыннан китми. Әтисе дә йомшак күңелле булган икән бит. Тик эчүчелеккә бирелүенең сәбәбен генә аңлый алмады Гариф, ярдәм дә итә алмады, кечерәк иде шул.
Бераз үсә төшкәч, Гариф үзендә җаваплылык тоя. Ул бит гаиләдә олы бала, җитмәсә егет кеше. Гаиләгә ярдәм итү − аның төп бурычы. Гариф, эш эзләп, читкә чыгып китә, Каспий диңгезе буендагы бер балык промыселына килеп урнаша.
Егетнең тәрбияле, укымышлы булуын бик тиз күреп алалар: артель башлыгы итеп куялар. Гариф күп сөйләшми, ләкин бер эшкә дә иренеп тормый, авыр эшне үзенә алырга тырыша. Шуның өчен дә иптәшләре аны үз итәләр. Бигрәк тә Шәрәфи абзыйга ошый ул.
Гарифны тагын да таныткан бер вакыйга була. Беркөнне диңгездә давыл кузгала. Берничә балыкчы диңгезгә кереп китә. Аларга ярдәм кирәк. Ярдәмгә беренче булып Гариф ташлана. Шәрәфи абзыйның егетне җибәрәсе килми, өлгерми кала. Гариф артыннан көймәгә тагын өч егет ташлана. Гарифның бу батырлыгын Шәрәфи абзый хупламый, юләрлек дип саный. Ләкин егетләрнең исән-сау кайтуларын күргәч, аның фикере үзгәрә. Егетләрне мактый. «Юләр бул да, егет бул!» − ди.
Бу вакыйгадан соң Гарифның абруе тагын да күтәрелә. Хәзер инде ул Газизәгә дә башкачарак күренәчәк. Егет кешене бит кыюлык бизи. Ул бу фикерне үзенең кылган эше белән исбат итте.
- VI сыйныф 26
- VII сыйныф 37
- VIII сыйныф 52
- Кадерле укучылар!
- V сыйныф Әкиятләр
- Чәчәкләр (Әкият)
- А. Алиш иҗаты
- Ш. Рәкыйпов. «Чәчәкләр сөйли белә»
- Г. Тукай. «Исемдә калганнар» Асрарга бала бирәм, кем ала? (Инша)
- Автобиография
- Г. Тукай. «Шүрәле»
- Г. Тукай. «Пар ат»
- Ф. Әмирхан. «Нәҗип»
- Ф. Әмирханның «Нәҗип» хикәясендә пейзаж
- Минем яраткан эшем (Инша)
- Г. Ибраһимов. «Алмачуар»
- Закирның кичерешләре
- Алмачуар тай булыр (Инша)
- Һ.Такташ. «Ак чәчәкләр» Кышкы салкын көннәрдә (Инша)
- Беренче кар (Инша)
- Карлы көз (Инша)
- Кыш килде (Инша)
- Һ. Такташ. «Караборынның дусты»
- Караборынның кичерешләрен сурәтләүдә авторның осталыгы (Хикәя итү)
- Минем этем (Инша)
- Ә. Еники. «Курай»
- Ә. Еники. «Бала» Зарифның кичерешләре (Инша)
- Г. Кутуй. «Сагыну»
- Г. Кутуй. «Рөстәм маҗаралары»
- Әгәр мин тылсымчы булсам... (Инша)
- М. Җәлил. «Җырларым»
- «Ана бәйрәме» шигыренең халык авыз иҗаты белән уртаклыгы (Инша)
- М. Җәлилнең «Ана бәйрәме» шигырендә ананың кичерешләре (Инша)
- Ф. Кәрим. «Үлем уены»
- Әхтәм образы
- Нәни солдатның тапкырлыгы (Инша)
- М. Кәрим. «Озын-озак балачак»
- Шагыйрь җанлы Әсгать (Инша)
- Ш. Галиев. «Шәвәли маҗаралары»
- Ш. Галиев. «Рәхмәтләр хакында»
- Ш. Галиев. «Сабантуйда җиңелгән малай»
- Л. Фәттаховның «Сабан туе» картинасының репродукциясе өстендә эшләү
- Г. Сабитов. «Ярсулы яз»
- Н. Исәнбәт. «Хуҗа Насретдин» Хуҗа Насретдин − халык герое (Инша)
- VI сыйныф Җырлар
- Г. Камал. «Беренче театр» Хәмзә бай образы (Инша)
- Вәли һәм Хәбибрахман образлары (Инша)
- Биби образы (Инша)
- С. Рәмиев. «Уку»
- С. Рәмиев. «Авыл»
- Туган авылым (Инша)
- Шигырьдә сурәтләнгән авыл (Инша)
- Ә. Фәйзи. «Тукай»
- X. Туфан. «Гөлләр инде яфрак яралар» Шигырьнең үзенчәлеге
- Г. Ибраһимов. «Кызыл чәчәкләр» Биш дусның язмышы (Инша)
- Г. Гобәй. «Маякчы кызы»
- Мәрдән абзый − бары әти, әти... (Инша)
- Илсөяр образына характеристика (Инша)
- И. Юзеев. «Бакчачы турында баллада» Көчле рухлылар гына мактауга лаек (Инша)
- И. Гази. «Өч Мәхмүт»
- Ч. Айтматов. «Беренче мөгаллим» Беренче укытучым (Инша)
- Яхшылык җирдә ятмый (Инша)
- Б. Урманченың «Салтык болыны» картинасы буенча эш
- Р. Миңнуллин. «Энекәш кирәк миңа!»
- Р. Миңнуллин. «Әни, мин көчек күрдем!»
- Ф. Яруллин иҗаты Олы җанлылык кече яшьтән башлана (Инша)
- Ф. Яруллин. «Ак төнбоек»
- VII сыйныф Татар халык мәкальләре
- «Сөембикә бәете»
- Язмышларың фаҗигале, Сөембикә-ханбика
- К. Насыйри. «Әбүгалисина»
- Гыйлем алу − бәхетеңә бару (Инша)
- Г. Тукай иҗаты
- Г. Тукай. «Печән базары, яхуд Яңа Кисекбаш»
- Поэмадагы әкият алымнары (Инша)
- Г. Исхакый. «Кәҗүл читек»
- Әхмәдулланың кичерешләре
- Дәү әнием (Инша)
- Дәрдемәнд. «Видагъ»
- К. Тинчурин. «Җилкәнсезләр» Батырхан образы
- Һ. Такташ. «Гасырлар һәм минутлар»
- М. Әмир. «Агыйдел»
- Артыкбикә образына характеристика
- Ф. Хөсни. «Йөзек кашы» Айдар образы (Инша)
- Минем Госман образына мөнәсәбәтем (Инша)
- Минем халкым − минем язмышым (Инша)
- Шулай үлде Ватан улы (Инша)
- Ә. Еники. «Әйтелмәгән васыять»
- Н. Арсланов иҗаты
- Г. Ахунов иҗаты
- Г. Ахунов. «Артышлы тау буенда»
- Хәсән − минем яшьтәшем (Инша)
- Х. Сарьян. «Бер ананың биш улы»
- Маһисәрвәр апа − бөек ана! (Инша)
- Хәвадис образы (Инша)
- Эчкән кеше − беткән кеше (Инша)
- Мирзаның үлеме − иң югары дәрәҗәдәге мәгънәле үлем (Инша)
- VIII сыйныф Дастаннар һәм аларның барлыкка килүе
- «Идегәй» дастаны (Инша)
- Ф. Кәрими. «Салих бабайның өйләнүе»
- Салих бабайның өйләнүе (Инша)
- М. Фәйзи. «Галиябану»
- Галиябану һәм Хәлил − иске гадәт-йола корбаннары (Инша)
- Ш. Камал. «Акчарлаклар»
- Егет кешене кыюлык бизи (Инша)
- Һ. Такташ. «Алсу»
- Һ. Такташ. «Киләчәккә хатлар»
- Г. Бәширов. «Туган ягым − яшел бишек»
- Халкымның күңел байлыгы (Инша)
- М. Җәлилнең тоткынлыктагы кичерешләре (Эссе)
- Яраткан шигырем (Инша)
- Н. Фәттах. «Итил суы ака торур»
- Тарихлардай килгән хакыйкать (Инша)
- А. Гыйләҗев. «Язгы кәрваннар» Сезнең тормыш − үзе батырлык (Инша)
- Һәр кешенең гомере − язылмаган китап (Инша)
- С. Сөләйманова иҗаты Саҗидә Сөляйманова − минем яраткан шагыйрәм (Инша)
- Ач, шигърият, серләреңне... (Инша)
- Иң татлы тел − туган тел, Анам сөйләп торган тел (Инша)
- По страницам учебников литературы