Мирзаның үлеме − иң югары дәрәҗәдәге мәгънәле үлем (Инша)

Кеше кайчан матур була?

Кеше матур шул вакыт −

Иле өчен, халкы өчен

Яшәгәндә җан атып.

Замананың авырлыгын

Җилкәсенә алганда,

Олы данга ирешеп тә

Кече булып калганда.

Олы җан булып калганга,

Олы җанлы булганга.

Р. Харис.

Минем бәләкәй генә китапханәмдә язучы Х. Сарьянның «Нокталы өтер» китабы да саклана. Анда язучының өч повесте урын алган. Алар арасында күңелдә ниндидер үзәк өзгеч сагыш, моң һәм шул ук вакытта теләктәшлек, горурлык хисләре уяткан «Бер ананың биш улы» повесте да бар. Әсәр бер сулыштан укыла, теле бай, саф. Андагы геройлар безнең якыннарыбыз, туганнарыбыз кебек.

Кешеләргә сынабрак карасаң, һәр кеше башкалардан тышкы кыяфәте белән дә, үз-үзен тотышы, эш-гамәлләре белән дә аерылып тора. Хәтта бер гаиләдә, бер үк шартларда тәрбияләнгән балалар арасында охшаш һәм уртак яклар күп булса да, аларның һәрберсендә төрле-төрле сыйфатларны күзәтергә мөмкин.

Солтан белән Маһисәрвәрнең биш улы бар. Малайларның барысына да тазалык, хезмәт ярату, кешелеклелек хас. Бу гаиләдәге балалар итагатьле булулары, бигрәк тә әниләренә һәм бер-берсенә җылы мөнәсәбәтләре белән сокландыра. Туганнарына «абыем», «апаем» дип кенә эндәшә алар.

«Дөньяда өч нәрсә эзләп табылмас: берсе − ата, берсе − ана, берсе − карендәш»,− ди халык. Язмыш җиле бу ишле, тату гаиләгә еш кына борчу, кайгы-хәсрәт тә алып килә. Сугыш башланырга берничә ел кала әтиләре Солтан абзый үлеп китә, сугышның «озын кулы» уртанчы уллары Хәвадисне вакытсыз гүргә кертә.

Сугышның дәһшәтен үз җилкәсендә татыган, фронтларда йөреп тагы да ныгыган Мирза образы укучы күңеленә аеруча якын. Дөнья күргән һәм акыл утырткан кеше буларак ул − туганнарына терәк, олы таяныч. Башта ул Хәвадисне, соңыннан Сиринне укырга өнди, төпле киңәшләрен бирә. Күңеле белән дә матур кеше ул. Хатыны, балалары белән дус, тату яши. Эшен яратып башкара. Милиция хезмәткәре булганы өчен түгел, кешеләргә яхшы теләктән бүтәннәр бәхетен, тынычлыгын кайгыртып яши. Аның үлеме дә олы мәгънәгә ия − кеше гомере хакына фаҗигале төстә һәлак була. Әнисе, гаиләсе, туганнары, җәмгыять алдыңда Мирзаның йөзе ак, намусы чиста.

Мирзаның үлеме безнең йөрәкләрне тетрәндерә. «Батырлыкта − матурлык» дигән әйтем Мирза кебек фидакярләргә карата әйтелгәндер, мөгаен. Дөньяда яшәү Мирза кебекләр белән ямьле. Мирзаның якты исеме күңелне җылыта. Гүя ул безгә дәшә кебек:

Йөз яшьлегем булса, мин барсын да

Шушы юлга бирмәс идемме?

(М. Җәлил. «Чыныккан яшьлек»)